Kanalizacjia deszczowa czy sanitarna, obsługiwać czy nie?

Kanalizacjia deszczowa czy sanitarna, obsługiwać czy nie?

Autorem artykułu jest Piotr Wójcik

Nawet najlepsze projekty i wykonanie instalacji czy sieci kanalizacyjnej nie uchroni od konieczności dokonywania przeglądów okresowych, czy czyszczenia kanalizacji.
Podejmując wyzwanie budowy domu, spotykamy się z wieloma zagadnieniami, o których do tej chwili nie mieliśmy żadnej wiedzy.

Jedną z dziedzin jest hydrodynamika ponieważ właśnie te zagadnienia są ważne przy projektowaniu i wykonawstwie kanalizacji zarówno sanitarnej jak i deszczowej.
Większość inwestorów nie zdaje sobie sprawy, że tak naprawdę po za odpowiednimi spadkami i materiałami używanymi do budowy kanalizacji,wykonana kanalizacja nie pozostaje tak do końca bezobsługowa. Szczególnie instalacja wod - kan w gospodarstwach domowych podatna jest na usterki, właśnie poprzez zarastanie przekroju instalacji. Nie tylko niewłaściwe użytkowanie kanalizacji powoduje te problemy, nawet dbając o to aby nie wrzuć odpadków do kanalizacji, żeby jej nie zapchać , instalacja taka może z czasem zarastać.Powodują to głównie tłuszcze dostające się do instalacji.


Zapobieganie polega głównie na instalowaniu w zlewach odpowiednich młynków ale także stosowanie co jakiś czas środków chemicznych do udrażniania kanalizacji. Jeżeli jednak doprowadzimy do poważnego zmniejszenia prześwitu rury konieczne jest zastosowanie metody mechanicznej poprzedzonej wprowadzeniem do instalacji odpowiednich bakterii, które ułatwią późniejsze mechaniczne URL=http://czyszczeniekanalizacji.blogspot.comczyszczenie kanalizacji/URL przy pomocy pospolitej żmijki.
Opisane metody są metodami stosunkowo prostymi, jednak w przypadku kanalizacji o większych przekrojach rur, sieciach kanalizacyjnych konieczne jest zastosowanie metody hydrodynamicznej.
Metoda ta charakteryzuję się koniecznością zastosowania specjalnego sprzętu wuko. Urządzenia zamontowane na pojeździe potrafią wytwarzać bardzo wysokie ciśnienie wody dzięki, któremu do kanalizacji wprowadza się odpowiednie dysze penetrujące,wycinające korzenie itp. Takie URL=http://www.wuko.rolnicze24.plczyszczenie kanalizacji/URL jest niestety dość kosztowne,ale jeżeli zrobi się bilans zysku i strat nie wychodzi to wcale tak drogo.Zapchana sieć kanalizacyjna może nawet w efekcie doprowadzić do osunięcia sięskarp przy drogach, czy nawet zapadnięcia naweirzchi bitumicznej pod którąprzebiega sieć kanalizacyjna.
---

Piotr Wójcik Ogłoszenia rolnicze

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pod jakie podłogi ogrzewanie wodne?

Pod jakie podłogi ogrzewanie wodne?

Autorem artykułu jest kornpp

Kilka wskazówek dotyczących stosowania ogrzewania podłogowego. Pod jakimi posadzkami warto je umieścić, a pod jakimi wręcz przeciwnie.
Stosowanie ogrzewania podłogowego powinno być odpowiednio wcześniej dokładnie przemyślane, gdyż nakłada ono pewne oganiczenia związane z możliwością wyboru typu podłogi. Również sam projekt domu powinien uwzględniać zastosowanie ogrzewania podłogowego i związane z tym zwiększone obciążenie konstrukcji budynku.

Materiałem z którego wykonana zostanie podłoga może być niemalże dowolny (ogrzewanie można zastosować pod każdą posadzką) - płytki, posadzki kamienne, parkiet, deska barlinecka, wykładziny, ale niekiedy pociąga to za sobą dosyć poważne konsekwencje głównie finansowe związane z obniżeniem sprawności grzejnej pewnych typów wykończenia podłogi.

Chcąc przekazać maksymalnie dużo ciepła z instalacji ogrzewania podłogowego do pomieszczenia należy zdecydować się na materiał o wysokiej przewodności cieplnej. Takimi materiałami są przede wszystkim posadzki kamienne (marmur, granit) lub płytki. Znacznie gorzej pod względem przewodzenia ciepła wypadają wykłdziny i podłogi drewniane. Jeśli zdecydujemy się na zastosowanie ogrzewania podłogowego pod drewnem lub wykładziną powinniśmy się liczyć z niekiedy znacznym wzrostem kosztów eksploatacji i/lub wykonania takiego systemu grzewczego. Wzrost kosztów może wynikać z konieczności:

* zagęszczenia ruru (większa ilość materiału)
* zwiększenia średnicy rur (większa ilość wody do ogrzania)
* dostarczenia większej ilości energii do instalacji niż byłoby to potrzebne w przypadku innego typu wykończenia podłogi


Zastosowanie ogrzewania podłogowego pod posadzką kamienna lub ceramiczną ma jeszcze jedną dość istotną zaletę, tj. równomierne rozprowadzenie ciepła po całej powierzchni posadzki (ograniczone występowanie cieplejszych i chłodniejszych miejsc).

Decydując się na wybór podłogi innej niż kamienna i ceramiczna na ogrzewanie podłogowe należy pamiętać o kilku podstawowych parametrach, które powinny spełniac wybrane przez nas materiały. Podłogi drewniane powinnny mieć grubość nie większą niż 10mm i wilgotność maksymalną: 9% parkiet, deska barlinecka 7%. W przypadku nie spełnienia tych parametrów ryzykujemy drastycznym wzrostem kosztów eksploatacji ogrzewania podłogowego lub zniszczeniem podłogi drewnianej.

Ważne! Produkty (kleje, panele, wykładziny i inne) przewidziane do stosowania razem z ogrzewaniem podłogowym oznaczane są zazwyczaj symbolem:
---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Problemy z fundamentem domu

Problemy z fundamentem domu

Autorem artykułu jest Daniel Paluszek

Artykuł porusza kłopoty związane z fundamentami domów takimi jak: osiadanie, wilgoć oraz zimno.
Podstawowe problemy z fundamentami domu najczęściej wzajemnie na siebie wpływają dlatego też w artykule omówione zostaną trzy najczęściej występujące problemy : wilgoć, osiadanie oraz zimno. Właśnie te czynniki często występują razem.

Wilgoć
Częstym problemem wynikającym ze złych fundamentów jest wilgoć w podłodze. Mimo iż podłogi domów są najczęściej podnoszone ponad poziom gruntu nadal mogą występować z wilgocią. W tego typu przypadku powodem problemu może być niewłaściwy grunt lub nieprawidłowo wykonany drenaż. Pamiętajmy aby warstwa filtrująca pod betonową płytą wynosiła min 15 cm. Równie istotna jest także izolacja termiczna grubości min 20 cm położona pod całą płytą betonową.

Osiadanie budynku
Oznaką osiadania budynku są pęknięcia ścian. Nagłe pogorszenie się stanu drzwi oraz okien, które mogą się trudniej otwierać, może wskazywać na osiadanie budynku. Należy przy tym rozróżnić rysy powstałe w wyniku wysychania betonu od pęknięć powstałych w wyniku osiadania. Jeżeni pęknięcia po pewnym czasie się zatrzymały i się nie pogłębiają oznacza to, że pękanie zatrzymało się i może być naprawione. W przypadku dużych pęknięć konieczne jest rozebranie kawałka muru.

Zimno
Problem w podstacji zimna występuje najczęściej w wyniku niedopasowania fundamentów do konstrukcji budynków oraz w powstaniu szczelin w fundamentach które osiadają. W tych przysadkach zaleca się uszczelnienie powstałych pęknięć oraz obłożenie murów fundamentowych dodatkową izolacją
---

Więcej porad budowlanych na stronie www.domwarszawa.eu

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Docieplenie ścian metodą lekką - mokrą

Docieplenie ścian metodą lekką - mokrą

Autorem artykułu jest Artur Lewtak

Docieplanie ścian metodą lekką mokrą jest obecnie najczęściej stosowaną technologią termorenowacji budynków. Metoda ta daje szerokie możliwości zarówno strukturalnego i kolorystycznego kształtowania elewacji.
Metoda lekka - mokra znana jest w Polsce od ponad dwudziestu lat, lecz stan większości najstarszych realizacji, ze względu na brak materiałów odpowiedniej jakości, oraz kiepskiej jakości robót budowlanych pozostawia wiele do życzenia.
W latach 80 ubiegłego wieku stosowano głównie metodę lekką-suchą używając blachy trapezowej mocowanej do ściany za pośrednictwem drewnianego, bądź stalowego rusztu na okładzinę elewacyjną.Ściany docieplone w ten sposób miały dobre właściwości cieplne, lecz bardzo niską estetykę.
Obecnie podstawową metodą docieplania budynków jest metoda lekka-mokra. Inwestorzy mają dziś do wyboru całą gamę systemów dociepleń, oraz więcej fachowych ekip dociepleniowych niż kilkanaści lat temu.

Technologia lekka-mokra

Sposób wykonania docieplenia ścian metodą lekką mokrą, opisany jest szczegółowo w Instrukcji ITB 334/96-Ocieplanie ścian zewnętrznych budynków metodą "lekką"
Szczegóły dotyczące stosowania poszczególnych systemów, dostarczane są przez konkretnych producentów.

Materiały stosowane w technologii lekkiej mokrej

Materiałem najczęściej stosowanym jako izolacja cieplna jest styropian o gramaurze co najmniej 15 kg/m3, samogasnący (oznaczony symbolem FS), sezonowany przez co najmniej 8 tygodni od momentu wyprodukowania. Płyty styropianowe powinny mieć strukturę jednolitą, zwartą, bez załamań.

Jako warstwę zbrojną stosuje się siatki z włókna szklanego, które powiny się charakteryzować trwałym splotem i dzięki kąpieli poliuretanowej odpornością na alkalia.
Siatki dostarczane są w rolkach o szerokości 1 metra i długości 50 metrów.

Zaprawa klejowa
Najczęściej jest to sucha zaprawa mineralna, która powinna być mrozo- i wodoodporna, wytrzymała w zakresie temperatur od -20 do +60 stopni celsjusza.
Zaprawa powinna być dopuszczona do stosowania aprobatą Instytutu Techniki Budowlanej.
Stosuje się ją do klejenia płyt styropianowych i układania siatki z włókna szklanego.

Wyprawy tynkarskie

W przypadku wypraw silikatowych i akrylowych najczęściej jest to gotowa kompozycja lub zestaw komponentu suchego i ciekłego, do zmieszania w odpowiednich proporcjach.
W przypadku tynków mineralnych i żywicznych, tynk dostarczany jest w postaci suchej mieszanki do zarobienia z wodą w określonych proporcjach.
Zależnie od wymagań można uzyskać różne faktury, zarówno poprzez dobór wielkości wypełniacza, jak i sposób nakładania i zacierania.

Kolejność prowadzenia robót

- Prace przygotowaecze powierzchni ścian
- Przygotowanie zaprawy klejowej
- Przyklejenie do powierzchni ścian płyt styropianowych
- Mocowanie styropianu za pomocą kołków z tworzywa sztucznego
- Wyrównanie powierzchni styropianu za pomocą gruboziarnistego papieru ściernego
- Naniesienie warstwy zaprawy klejowej na powierzchnię styropianu
- Ułożenie siatki zbrojnej z włókna szklanego (wciśnięcie siatki w klej za pomocą metalowej pacy)
- Uzupełnienie i wyrównanie warstwy klejowej skrywającej siatkę
- Ułożenie drugiej warstwy siatki w miejscach szczególnie narażonych na uszkodzenia mechaniczne (ściana parteru, pas przy cokole, narożach i uskokach)
- Wykonanie zewnętrznej warstwy tynku po uprzednim zagruntowaniu podłoża właściwym preparatem

Do prac przygotowawczych należy: zmontowanie rusztowań, usunięcie starych obróbek blacharskich, oczyszczenie i naprawa powierzchni ścian.
Podłoże powinno być równe i nośne, wszystkie słabe fragmenty powinny zostać skute, a ubytki uzupełnione za pomocą zaprawy.
Resztki starych powłok malarskich należy zmyć pod ciśnieniem, lub zeskrobać. Podłoże słabe i pylące należy zagruntować odpowiednim preparatem.
Zaprawę klejową nakładamy na płytę styropianową pasmem po obwodzie i 6-8 miejscach wewnątrz. Płyty styropianowe należy układać "na styk", nie dopuszczelne są szczeliny między płytami większe niż 2 mm (w razie ich wystąpienia uzupełnić pskami styropianu, lub pianką poliuretanową). Wszystkie wystające krawędzie i nierówności pły należy wyrównać papierem ściernym. Płyty styropianowe dodatkowo mocujemy do podłoża za pomocą kołków plastikowych w ilości 6 szt/m2.

Podczas klejenia siatki zbrojnej najpierw nakładamy warstwę zaprawy, a następnie wtapiamy w nią siatkę przy pomocy stalowej pacy, następnie wyrównujemy warstwą kleju, aby siatka była całkowicie niewidoczna.
Grubość warstwy klejącej powinna wynosić nie mniej niż 3 mm i nie więcej niż 6mm.
Siatka musi być równomiernie napięta, bez sfałdowań. Sąsiednie pasy powinny być klejone na 10 cm zakład w pionie i w poziomie.
Do wykonania wyprawy elewacyjnej należy przystąpić nie wcześniej niż po dwóch dniach od zakończenia robót związanych z klejeniem siatki zbrojnej.

---

HYDROPEN Budownictwo

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak mieć naprawdę ciepły dom?

Jak mieć naprawdę ciepły dom ?

Autorem artykułu jest Artur Lewtak

Jeżeli chcemy mało płacić za ogrzewanie domu, musimy budować cieplejsze ściany. Problem w tym, że ściany budowane zgodnie z obowiązującymi normami wcale ciepłe nie są.
Przed rokiem 1974 norma nakazywała by współczynnik przeniknia ciepła U dla ścian był nie większy niż 1,16. Dla domów z lat 1974-1982 był on równy o,75, w latach 1982-1991 poprawił się do 0,55 oraz 0,7 dla ścian jednowarstwowych. Po roku 1991 wartość współczynika U wynosi 0,3 oraz 0,5 dla ścian jednowarstwowych.
Obecnie jednak można i należy budować lepiej niż to przewidują przepisy budowlane.
Im lepiej ocieplone będą ściany, tym mniej ciepła ucieknie na zewnątrz i tym mniej będziemy potrzebować energii do ogrzania domu.
Wszystko to oczywiści przekłada się na stan naszego portfela, zwłaszcza przy stale rosnących cenach energii i paliwa grzewczego. Warto więc już na etapie projektowania domu zastanowić się w jaki sposób zabezpieczyć się przed drożyzną i podwyżkami.

Ideałem jest wybudowanie takiego domu, który będzie potrzebował jak najmniej energii. Wiąże się to jednak z większymi wydatkami na etapie budowy domu, jednak przeliczając przyszłe oszczędności - opłaca się.
Porównując:
dom budowany zgodnie z polską normą ma zapotrzebowanie na ciepło ok. 150-160 kWh/m2/rok, dom energooszczędny - 15-30 kWh/m2/rok.
Oczywiście same ściany to nie wszystko by uzyskać dom energooszczędny, potrzeba jeszcze dobrze ocieplić dach, podłogi na gruncie,zamontować bardzo cieple okna, zastosować nowoczesne technologie grzewcze i wentylacyjne oraz dobrać odpowiednie materiały. Mimo wszystko ciepłe ściany są czynnikiem najważniejszym do uzyskania energooszczędnego domu.

W tej chwili producenci materiałów ścienych oferują materiały znacznie przewyższające parametrami wymogi polskiej normy.
- pustaki z ceramiki poryzowanej gr. 44 cm - U= 0,31
- pustaki z ceramiki poruzowanej gr. 50 cm - U= 0,29
- bloczki betonu komórkowego gr. 40 cm - U= 0,23
- pustaki keramzytobetonowe gr. 36,5 cm - U= 0,38
- pustaki keramzytobetonowe z wkładką styropianową gr. 36 cm - U= 0,19

Należy również pamiętać aby ściany murowane były na zaprawę ciepłochronną np. z dodatkiem perlitu, albo keramzytu. Materiały dokładne wymiarowo (np. beton komórkowy), możemy murować na zaprawę klejową (warstwa zaprawy wynosi zaledwie 1-3 mm).

Jak widać nawet ściany jednowarstwowe mogą mieć zachowany dobry współczynnik przenikania ciepła, jednak naprawdę ciepła ściana musi być być docieplona.

W ścianach jednowrstwowych mur musi być nie tylko mocny i gruby, ale również musi chronić przed ucieczką ciepła. W ścianach warstwowych te funkcje są rozdzielone, dlatego mur nie musi być gruby (musi mieć grubość wynikającą z niezbędnej nośności).
Za ciepłochronność ściany odpowiada ocieplenie.
Ocieplenie będzie prawdopodobnie tak projektowane, aby współczynnik U miał przepisowe 0,3. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie aby zastosować większą grubość docieplenia, poprawiając tym samym energooszczędność domu.

Przed podjęciem decyzji o wyborze docieplenia domu, musimy obliczyć jaka grubość izolacji będzie optymalna. Pomóc na może w tym konstruktor, albo doradca producenta systemu dociepleń. Orientacyjnie można jednak przyjąć, że jeśli chcemy mieć ścianę o U= 0,2 to musimy ocieplić ją warstwą wełny, lub styropianu gr. :

12 cm - jeśli warstwa nośna zbudowana jest z bloczków z betonu komórkowego, o grubości 24 cm

17 cm - dla ściany z pustaków z ciepłej ceramiki, o grubości 18,8 cm, łączonych na pióro i wpust

16 cm - dla ściany z pustaków z ciepłej ceramiki, o grubości 25 cm, łączonych na pióro i wpust

14 cm - dla ściany z bloczków keramzytobetonowych, o grubości 24 cm

17 cm - dla ściany z bloczków wapienno-piaskowych, o grubości 18 cm

Podane wyżej wartości są oczywiście orientacyjne i nie uwzględniają wielu czynników.

Dobór materiałów izolacyjnych, oraz ich grubości najlepiej skonsultować z konstruktorem posiadającym odpowiednie uprawnienia.
---

HYDROPEN Budownictwo

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl